Psycholog w Wesołej Chatce
Wszystkie dzieci w przedszkolu „Wesoła chatka ” są otoczone stałą opieką psychologiczno-pedagogiczną. Działania psychologa pozwalają na systematyczne rozpoznanie predyspozycji rozwojowych dziecka i podjęcie w możliwie szybkim czasie działań korygujących oraz wspierających. Praca z dziećmi to diagnoza, terapia oraz zajęcia rozwijające zdolności. Podczas oceny funkcjonowania dziecka w grupie przedszkolnej psycholog sprawdza kto jest liderem, błaznem, czy pojawia się jakiś kozioł ofiarny. Dzięki tym informacjom wychowawca grupy może tak skonstruować program pracy z grupą by wzmocnić osoby słabsze. Diagnoza grupy daje nam również dużą wiedzę na temat umiejętności społecznych i emocjonalnych naszych przedszkolaków. W jaki sposób rozwiązują one konflikty? Kto je najczęściej powoduje? Kto przewodzi grupie? Czy dzieci sześcioletnie są gotowe do podjęcia nauki szkolnej, czy współpracują z innymi? Praca psychologa dotyczy również ścisłej współpracy z nauczycielami w celu minimalizowania zaburzeń zachowania przedszkolaków, a także zapoczątkowania różnych form pomocy wychowawczej. Współpraca z nauczycielem dotyczy również zakresu dostosowania metod i form pracy z dziećmi-szczególnie tymi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Bowiem już w przedszkolu mogą pojawić się trudności edukacyjne związane ze słabą koncentracją uwagi, obniżoną grafomotoryką, co pokazują wytwory plastyczne dzieci. Współpraca ta dotyczy również pracy z dziećmi lękliwymi, nadmiernie aktywnymi, agresywnymi.
Dodatkowe zajęcia oferowane przez naszą placówkę:
BAJKOTERAPIA JAKO WSPIERANIE EMOCJONALNE PRZEDSZKOLAKÓW
Bajkoterapia jest metodą psychoterapeutyczną, wykorzystywaną do pracy z dziećmi, której celem jest oddziaływanie poprzez literaturę na kształtowanie sie procesów poznawczych odnoszących się do obrazu siebie i obrazu otaczającego świata. Odpowiednio dobrana lektura umożliwia budowanie optymizmu, tym samym zachęca do aktywności, odkrywania siebie, swoich mocnych i słabych stron. Budowanie obrazu siebie poprzez literaturę pomaga w rozwoju samoobserwacji; uświadamianiu, co mnie interesuje, jaki jestem, kim chciałbym być. Jednocześnie wpływa na samoocenę, a równolegle rozwija empatię, optymizm, humor, ułatwia poszukiwanie wartości, sensu życia. Literatura kształtuje bogatszy, bardziej interesujący, zróżnicowany obraz świata. Zasoby osobiste kształtowane w oparciu o literaturę dają wzory sposobów myślenia, odczuwania, zachowania, które sprzyjają zwiększaniu poczucia kontroli nad sobą i nad sytuacją . Budowanie zasobów poprzez Bajkoterapie jest szczególnie ważne w okresie dzieciństwa. Poprzez literaturę dzieci uczą się w oparciu o mechanizmy naśladownictwa i identyfikacji oraz uczenia się ze zrozumieniem. Wspieranie w bajkach terapeutycznych to pomoc psychologiczno-pedagogiczna poprzez dostarczenie dziecku korzystnego, zastępczego doświadczenia służącego wypracowaniu efektywnych strategii radzenia sobie w sytuacjach emocjonalnie trudnych, co w rezultacie sprzyja redukcji negatywnego napięcia emocjonalnego. Bajki pozwalają dzieciom zdystansować się wobec problemów; dzięki bajkom dzieci lepiej rozumieją trudne sytuacje, poznają sposoby radzenia sobie, dowiadują się, że inni przeżywają podobnie zdarzenia. Szeroko rozumiana pomoc profilaktyczna przygotowuje dziecko do nowych sytuacji, pomagają radzić sobie z problemem aktualnym czy też takim, który tkwi głęboko. Poprzez metafory i symbole dziecko w bajce odnajdzie swój kłopot, przepracuje emocjonalnie i poznawczo. W bajce nie znajdzie "recepty" lecz poprzez treści w niej zawarte uczy się pomagać sobie.
1. Bajki psychoedukacyjne; profilaktyka lęków: • Wszystkiego się boję-ogólne oswojenie strachu, • Przed rozstaniem z Rodzicami ( w kontekście przedszkola, niani, hospitalizacji) • Przed ciemnością, • Przed duchami (stworami, potworami itp.), • Przed zastrzykami, szczepieniem, lekarzami.
2. Bajki psychoterapeutyczne; przepracowanie trudnych stanów emocjonalnych: • Ogólne oswojenie i zaakceptowanie występowania różnych przeżyć emocjonalnych, • Wyrażanie negatywnych emocji, • Nikt mnie nie lubi, Nie wierzę w siebie, • Kłótnie, rywalizacja między rodzeństwem.
3. Bajki relaksacyjne: Relaksacja Uspokojenie Odprężenie Zajęcia kompensacyjno-korygujące. Celem zajęć kompensacyjno-korygujących jest wspomaganie wszechstronnego rozwoju dziecka uwzględniając obszar umysłowy, psychiczny i społeczny. Zajęcia są realizowane poprzez stymulowanie i usprawnianie funkcji psychomotorycznych: ćwiczenie spostrzegawczości, koncentracji uwagi, pamięci, logicznego myślenia, doskonalenie sprawności ruchowej,doskonalenie sprawności manualnej, usprawnianie funkcji wzrokowej i orientacji przestrzennej,usprawnianie funkcji słuchowej, usprawnianie integracji percepcyjno-motorycznej.W pracy terapeutycznej z dzieckiem wykorzystuje się mechanizmy korekcji-usprawnianie funkcji zaburzonych oraz kompensacji-czynność funkcji zaburzonej jest wspierana przez funkcje bardziej sprawną. Systematycznie prowadzone zajęcia korekcyjno-kompensacyjne wpływają pozytywnie zarówno na zakres ćwiczonych funkcji oraz na sferę emocjonalną dziecka. W procesie terapii dzieci kształcą i doskonalą umiejętności, wzmacniają wiarę we własne siły i uczą się samodzielności.
Od września 2014r. wprowadzamy również zajęcia rewalidacyjne.
Podstawą do realizacji zajęć jest: orzeczenie wydane przez Poradnię Psychologiczno- Pedagogiczną "O potrzebie kształcenia specjalnego" ; opinia w sprawie wczesnego wspomagania rozwoju.
Celem oddziaływań rewalidacyjnych jest rozwój i aktywizowanie tych wszystkich właściwości intelektualnych i osobowościowych ucznia, które umożliwiają mu pełne uczestnictwo w życiu. Oznacza przywrócenie człowiekowi możliwie pełnej i samodzielnej sprawności funkcjonowania w środowisku. Rewalidacja jest procesem dydaktyczno – wychowawczo - terapeutycznym z zaplanowanymi celami dostosowanymi indywidualnie dla każdego ucznia ze względu na ogromną różnorodność zaburzeń. Są to między innymi: zaburzenia rozwoju mowy, deficyty w zakresie sprawności analizatora wzrokowego i słuchowego, zaburzenia lateralizacji, sprawności motorycznej i manualnej, zaburzenia emocjonalne oraz wad postawy. Główne kierunki oddziaływań rewalidacyjnych to: dynamizowanie rozwoju, kompensowanie czyli wyrównywanie przez zastępowanie, korygowanie zaburzonych funkcji, defektów i zniekształceń, optymalne usprawnianie, rozwijanie tych funkcji psychicznych i fizycznych, które są najsilniejsze i najmniej uszkodzone.